Twentse samenwerking draagt bij aan goed gebruik van inhalatiemedicatie

Hoewel het formularium gedegen tot stand is gekomen en breed wordt gedragen, is de inhoud niet in steen gebeiteld. Koehorst: “Vanuit de TAO-UA kijken we naar de resultaten en stellen bij. We zitten nu aan de derde versie.” Aan de Stegge: “We bewegen ook mee met de markt. Bij nieuwe introducties overleggen we binnen de werkgroep of het zinvol is om het product op te nemen. Zo ja, dan passen we ons longformularium aan.”

SCHOLING EN ONDERHOUD

De medicatievoorkeuren zijn vastgelegd in het formularium, de overige samenwerkingsafspraken in een apart stappenplan ‘wie doet wat’. Scholing is essentieel bij het implementeren en levend houden van dit soort afspraken. Aan de Stegge: “Het heeft onderhoud nodig en je moet echt iedereen betrekken: assistentes, POH’s, apothekers, huisartsen, iedereen. Mensen moeten blijvend worden bijgepraat dat het longformularium er is en hoe het werkt. Dat is echt iets waar je aandacht aan moet besteden, anders komt het onder in de la te liggen en kijkt niemand er nog naar.”

VOORKOMEN INHALATIEFOUTEN

Beide apothekers zien dat de regionale samenwerking bijdraagt aan betere instructie en minder inhalatiefouten. Koehorst: “Ik heb het idee dat mensen nu structureel meer instructie krijgen, vooral ook herhaalinstructie.” Aan de Stegge: “Bij de eerste uitgifte en instructie vraagt de apotheek of de patiënt al een afspraak heeft staan bij de POH of longverpleegkundige. Zo ja, dan doen zij de tweede instructie.” Koehorst vult aan: “Als ze die afspraak niet of pas na drie maanden hebben, laten wij ze terugkomen in de apotheek.” Het wordt volgens Aan de Stegge steeds meer gemeengoed dat de apotheek een tweede check op inhalatietechniek doet. “Het moet gewoon worden om het even te laten controleren. Dit moet net zo gewoon zijn als je bloeddruk laten controleren.”

“Het klinkt soms wel bemoederend, maar het wordt door patiënten als erg fijn ervaren”, zegt Aan de Stegge over de herhaalde instructie. Koehorst merkt soms ook wel weerstand, niet alleen bij patiënten, die het soms gedoe vinden om vaker terug te komen, maar ook bij haar team. “Die zeiden in het begin: moeten we nou echt met die mensen in discussie gaan? Maar je haalt er zo vaak wat uit! Dat is wat mijn team nu ook begint te ervaren. Ze zien vaker mensen terug en halen er echt grove fouten uit. En mensen gaan ook blij de deur uit.”

JAARLIJKSE INSTRUCTIE

Patiënten die al langer inhalatiemedicatie gebruiken, krijgen in de Twentse regio elk jaar instructie. Aan de Stegge: “Als patiënten alleen bij de huisarts komen, krijgen ze daar geen instructie en neemt de apotheek het over. Komen ze elke drie maanden bij de POH, dan vertrouwen wij erop dat daar instructie wordt gegeven.” Volgens Koehorst geldt dit voor de meeste patiënten: “De POH’s houden daar heel strak de hand in.”

ÉÉN DEVICE

Binnen de regionale afspraken wordt gestreefd naar zo veel mogelijk gebruik van één device. “Met twee devices is het bijna onmogelijk om op een correcte manier te inhaleren”, zegt Aan de Stegge. “We hebben nu mandaat van de huisarts om die patiënten om te zetten naar één device.” Koehorst vult aan hoe dit in de praktijk werkt: “Je informeert de voorschrijver natuurlijk wel, maar we hoeven het niet te overleggen. Het longformularium is opgezet in ‘straatjes’. Je hebt daardoor de ruimte om omhoog of omlaag te gaan zonder naar een ander device uit te wijken.”

TIPS

“Ik denk dat wij de eerste regio waren waar dit zo professioneel is opgezet”, besluit Aan de Stegge. Koehorst valt haar bij: “Dat is ook de tip aan de andere regio’s: organiseer het professioneel. Als Monique en ik iets doen, dan mogen wij bijvoorbeeld onze uren declareren voor een regulier tarief. Daarmee bind je mensen en daar heeft de hele regio profijt van.” Aan de Steggge: “Een andere tip is: trek samen op met de huisartsen en de tweede lijn. Je hebt niets aan een longformularium als je het alleen vanuit de apotheken doet. Je moet het echt multidisciplinair oppakken.”